Prolog.

Nowoczesne, błyszczące audi mknęło nocą przez ulice Las Vegas niczym nieokiełznany huragan. Wszystko dookoła świeciło i wydawało się być, dla dwojga młodych ludzi siedzących w samochodzie, jeszcze bardziej kolorowe niż w rzeczywistości. Z radia wydobywały się głośnie dźwięki rockowej muzyki, a oni sami trwali w błogim transie będąc nieświadomi tego, co właściwie robią. Śmiali się głośno i krzyczeli z napływu adrenaliny, która wypełniała ich z każdą sekundą coraz bardziej. Dziewczyna piszczała jeszcze głośniej w momentach, gdy mężczyzna dodawał gazu. To był pierwszy raz w jego życiu, kiedy pozwolił sobie na przekroczenie wszelkich granic. W tej chwili nie myślał, nie było mowy nawet o odrobinie rozsądku. Podobnie, jak dziewczyna siedząca u jego boku. Na co dzień, nigdy nie pozwoliłaby sobie na coś takiego. Jednak ten wieczór był inny. Stracili nad sobą kontrolę, pozwolili sobie na zbyt wiele. Mieli wrażenie, jakby byli w innym świecie. Jakby istnieli tylko oni.

- Nie mogę się już doczekać, kiedy cię w końcu przelecę – oświadczył kierowca bez najmniejszego skrępowania, na co jego towarzyszka roześmiała się perliście.

- To będzie nasza noc… - jej głos nagle ucichł, jakby zagubiony gdzieś w gęstym powietrzu. Obydwoje usłyszeli potężny huk, aby następnie ich uszy wypełniła grobowa, przerażająca cisza. Pierwsze, co poczuła to zdezorientowanie. Nie wiedziała, co się stało i dlaczego już nie jadą. A przede wszystkim, dlaczego widzi wszystko do góry nogami, a w ustach czuje krew.

Szok.

Zamrugała powiekami zaczynając odczuwać przeszywający jej całe ciało ból. Miała wrażenie, że każda część jej ciała jest czymś rozgniatana. Minęła dobra chwila zanim powoli dotarło do niej, że wydarzył się wypadek. A co gorsza, że ona brała w nim udział. I nie tylko ona. Dopiero teraz z trudem skierowała swoje spojrzenie na miejsce obok, gdzie powinien znajdować się mężczyzna. Nie było go.

Rzeczywistość.

- Tom – wyszeptała jego imię, tak cicho i niewyraźnie, że nawet jeśli by mógł, z pewnością by jej nie usłyszał. Nie dostała odpowiedzi. Nie miała pojęcia, co się z nim stało. Przypomniała sobie jednak, że chłopak nie miał zapiętych pasów. Zaczynała odczuwać jakiś paraliżujący strach, który nie pozwalał skupiać jej się na bólu i tym, co się dzieje. To uczucie stało się silniejsze, gdy tylko w końcu zaczęły dochodzić do niej dźwięki, czyjeś głosy. W jej głowie powstał chaos. A każdy najmniejszy dźwięk z otoczenia drażnił ją niesamowicie. Miała ochotę zacząć krzyczeć, lecz nie była w stanie.

- Halo! Słyszy mnie pani!?

Przerażenie.

- Gdzie jest Tom? – jej zamglony, niewyraźny wzrok uniósł się na jakąś nieznaną jej kobietę, która pochylała się nad nią z zatroskanym wyrazem twarzy.

- Jaki Tom?

Żyjesz i nigdy nie wiesz, kiedy to się skończy. Nie myślisz o tym. Skupiasz się na tym, co jest… I gdy nagle to nadchodzi, możliwość końca. Nie wiesz, co się dzieje. Jednak dalej żyjesz i nie wiesz o czym masz myśleć. O tym, że przeżyłaś… Czy, że kogoś brakuje u twego boku. Nigdy się nie zastanawiałaś kim tak naprawdę są ludzie, którzy Cię otaczają. Jaki jest sens ich istnienia tuż obok ciebie. Znałaś go od kilku dni… Nie był dla ciebie nikim ważnym! Nawet się nie zakochałaś. Więc dlaczego zrobiłaś, aż tak wiele, aby wasze życia się połączyły? I dlaczego pozwoliłaś, aby obydwa stanęły w obliczu zagrożenia? Dlaczego nie mogłaś tak jak zawsze, unieść dumnie głowę, wypiąć pierś do przodu i udawać niedostępną. Bo co? Miałaś gorszy dzień? Tylko dlaczego ktoś ma płacić taką cenę za twoje gorsze dni…